طراحی و ساخت
علی محمدی؛ کامران خیرعلی پور؛ بهرام قمری؛ احمد جهان بخشی؛ رضا شهیدی
چکیده
مدت زمان مجاز مواجهه کاربر با ارتعاش یکی از عاملهای اصلی در حفظ سلامت کاربر از یک طرف و بهینهسازی ماشینها و تجهیزات از طرف دیگر میباشد. تحقیق حاضر به منظور محاسبه مدت زمان مجاز مواجهه کاربر با ارتعاش تراکتور ITM475 صورت پذیرفته است. آزمایش‌های این پژوهش با استفاده از یک ارتعاشسنج سه جهته و بر اساس استاندارد بین‌المللی ارتعاش ...
بیشتر
مدت زمان مجاز مواجهه کاربر با ارتعاش یکی از عاملهای اصلی در حفظ سلامت کاربر از یک طرف و بهینهسازی ماشینها و تجهیزات از طرف دیگر میباشد. تحقیق حاضر به منظور محاسبه مدت زمان مجاز مواجهه کاربر با ارتعاش تراکتور ITM475 صورت پذیرفته است. آزمایش‌های این پژوهش با استفاده از یک ارتعاشسنج سه جهته و بر اساس استاندارد بین‌المللی ارتعاش ISO 2631-1 انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده بر اساس اندازه گیری های به عمل آمده از 18 تیمار و 3 تکرار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عاملهای مورد بررسی شامل دور موتور در سه سطح 1500،1000 و 2000 دور در دقیقه، موقعیت دنده در سه سطح دنده 1، 2 و 3 و نوع جاده در دو سطح خاکی و آسفالت بود. بیشترین میزان ارتعاش کل بدن و به تبع آن کمترین مدت زمان مجاز مواجهه در جاده خاکی، دور موتور 2000 دور بر دقیقه، و دنده 3 بوده که مقدار آن‌ها به ترتیب برابر 49/1 متر بر مجذور ثانیه و 16/1 ساعت بود. ضمن رعایت مدت زمان مجاز مواجهه توسط کاربران این تراکتور، نیاز است تمهیداتی برای کاهش ارتعاش تمام بدن کاربر تراکتور مورد نظر اندیشیده شود.
پردازش تصویر
احمد جهان بخشی؛ کامران خیرعلی پور
چکیده
ارزیابی کیفی محصولات کشاورزی از عوامل بسیار مهم در ارتقای بازارپسندی آن‌ها است. عملیات درجه‌بندی و بسته‌بندی محصولات کشاورزی توسط کارگران با مشکلات فراوانی مثل افزایش هزینه، زمان، نیروی کارگری، تلف شدن محصول و غیره روبه‌رو است. سامانه‌های پردازش تصویر روش‌های نوینی هستند که در بخش کشاورزی کاربردهای مختلفی از جمله درجه‌بندی ...
بیشتر
ارزیابی کیفی محصولات کشاورزی از عوامل بسیار مهم در ارتقای بازارپسندی آن‌ها است. عملیات درجه‌بندی و بسته‌بندی محصولات کشاورزی توسط کارگران با مشکلات فراوانی مثل افزایش هزینه، زمان، نیروی کارگری، تلف شدن محصول و غیره روبه‌رو است. سامانه‌های پردازش تصویر روش‌های نوینی هستند که در بخش کشاورزی کاربردهای مختلفی از جمله درجه‌بندی محصولات دارد. هدف از این پژوهش پیادهسازی یک سامانه ماشین بینایی برای طبقه‌بندی هویج بر اساس شکل با استفاده از روش پردازش تصویر میباشد. برای این منظور تصویر 135 نمونه هویج در شکلهای مختلف (معمول و غیرمعمول) تهیه گردید. پس از پیشپردازش تصاویر، ویژگیهای مختلف شکل از تصاویر استخراج شد. در فرآیند انتخاب ویژگی، طول، وسعت، محیط، گردی، ناهمگنی مرکز سطح، ناهمگنی عرضی و تعداد ریشه به عنوان ویژگیهای کارا انتخاب گردید. از روش‌های هوش مصنوعی و ماشینبردار پشتیبان برای طبقه‌بندی نمونهها استفاده شد. نتایج نشان داد که دقت درجه‌بندی روش شبکه عصبی مصنوعی پرسپترون چندلایه از ماشین بردار پشتیبان بیشتر و برابر با 50/98 درصد میباشد. میتوان گفت که روش پردازش تصویر و ماشین بینایی جهت ارتقا روش سنتی درجه‌بندی هویج کارآمد میباشند.
