طراحی و ساخت
منا طهماسبی؛ محمد گهری؛ احمد شریفی؛ ابوالفضل هدایتی پور
چکیده
فشردگی خاک می‌تواند به‌طور طبیعی اتفاق بیفتد یا ناشی از رفت و آمد ماشینها باشد. عملیات زیرشکنی اغلب برای سست کردن لایه تراکم خاک و کاهش مقاومت خاک تا سطوحی که امکان رشد و نمو ریشه را فراهم کند، استفاده می‌شود. عملیات زیرشکنی با عمق متغیر بهطوریکه خواص فیزیکی خاک را تنها در مواردی که خاک‌ورزی برای رشد محصول مورد نیاز است ...
بیشتر
فشردگی خاک می‌تواند به‌طور طبیعی اتفاق بیفتد یا ناشی از رفت و آمد ماشینها باشد. عملیات زیرشکنی اغلب برای سست کردن لایه تراکم خاک و کاهش مقاومت خاک تا سطوحی که امکان رشد و نمو ریشه را فراهم کند، استفاده می‌شود. عملیات زیرشکنی با عمق متغیر بهطوریکه خواص فیزیکی خاک را تنها در مواردی که خاک‌ورزی برای رشد محصول مورد نیاز است اصلاح می‌کند، پتانسیل کاهش نیروی کار، هزینه‌ها، سوخت و انرژی مورد نیاز را دارد. از آن‌جایی که این مطالعه با هدف انجام عملیات زیرشکنی با عمق متغیر انجام شد، ابزار خاک‌ورزی با عمق متغیر (VDT) طراحی و ساخته شد. یک حسگر پنوماتیکی مجهز به چند نازل برای پیشبینی همزمان عمق لایه متراکم خاک در سه عمق (15، 30 و 45 سانتیمتر) و ارسال سیگنال برای کنترل عمق خاکورز VDT استفاده شده است. ارزیابی سامانه ابزار VDT به دو روش استاتیکی و دینامیکی انجام شد. در ارزیابی استاتیکی، زمان پاسخ سیستم برای رسیدن به 95 درصد عمقهای موردنظر اندازه‌گیری شد. ارزیابی دینامیکی زیرشکن نیز در دو مرحله انجام شد. میزان مصرف سوخت و مسافت رسیدن تیغههای زیرشکن به عمق موردنظر در سه تکرار اندازه‌گیری شد و با دستگاه زیرشکن (در حالت کنترل عمق خاموش) مقایسه گردید. میانگین مصرف سوخت در حالت عمق متغیر نسبت به عمق بیشینه ثابت به میزان 17.36 درصد کاهش پیدا کرد. همچنین سنجنده بهخوبی وارد خاک شده و فرمان کنترل را به سیلندر هیدرولیکی به‌طور پیوسته ارسال میکرد و دستگاه زیرشکن، خاک را در عمقهای ارسالی از سوی سنجنده زیرشکنی نمود.
افشین ایوانی؛ محمود صفری؛ ابوالفضل هدایتی پور
چکیده
روش عمده کاشت برنج4 در استان‌های برنج خیز کشور، نشاءکاری است، این روش پر هزینه بوده و نیروی کارگری زیادی می‌طلبد. از طرفی به علت کوچک بودن قطعات زراعی، با توجه به قیمت بالای دستگاه های نشاءکار، استفاده از این دستگاه ها، توجیه اقتصادی ندارد. روش دیگر کاشت برنج، کشت به صورت مستقیم بوده که سطح زیر کشت آن در جهان رو به گسترش ...
بیشتر
روش عمده کاشت برنج4 در استان‌های برنج خیز کشور، نشاءکاری است، این روش پر هزینه بوده و نیروی کارگری زیادی می‌طلبد. از طرفی به علت کوچک بودن قطعات زراعی، با توجه به قیمت بالای دستگاه های نشاءکار، استفاده از این دستگاه ها، توجیه اقتصادی ندارد. روش دیگر کاشت برنج، کشت به صورت مستقیم بوده که سطح زیر کشت آن در جهان رو به گسترش می باشد. به طوری که یک سوم سطوح زیر کشت این محصول به صورت مستقیم کشت می شود. در این تحقیق به منظور مقایسه روشهای مختلف کشت برنج، پس از ساخت نمونه اولیه دستگاه خطی کار دستی و انجام آزمون های اولیه، با روش نشاءکاری و دست پاش، تحقیقی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تیمار 1- نشاء دستی 2- کشت مستقیم به صورت دست پاش 3- کشت مستقیم با استفاده از ماشین (خطی کار) در 3 تکرار انجام شد. نیروی کششی، بازده مزرعه ای، ظرفیت مؤثر زراعی، ضریب یکنواختی پاشش بذر، نیروی کارگری مورد نیاز برای کاشت و وجین، و عملکرد از جمله عواملی بودند که اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که عملکرد روش نشاء با دست، بالاتر از سایر روش ها بوده و اختلافات مشاهده شده در سطح آماری 5% معنی دار می باشد. از طرفی عملکرد تیمار استفاده از خطی کار کشت مستقیم نسبت به تیمار دست پاش بالاتر بود، هر چند اختلافات مشاهده شده در سطح آماری 5% معنی دار نبود. همچنین ضریب تغییرات یکنواختی ریزش بذر در روش کشت مستقیم بالای20% بود. کارگر و زمان مورد نیاز برای کاشت یک هکتار برنج، با استفاده از خطی کار در مقایسه با روش نشاءکاری به ترتیب به یک هفتم و یک بیستم کاهش یافت. با توجه به ارزیابی اقتصادی تیمارها، علیرغم پائین بودن عملکرد تیمار استفاده از ماشین خطی کار، این روش از نظر اقتصادی برای زارعین توجیه اقتصادی دارد.
