نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری مکانیزاسیون کشاورزی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2 گروه ماشینهای کشاورزی و مکانیزاسیون دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، اهواز، ایران
چکیده
امروزه با مکانیزه شدن سیستمهای کشاورزی، انجام به‌موقع فعالیتها نیازمند برنامهریزی صحیح ماشینی است. برای برنامهریزی صحیح باید از میزان قابلیت اطمینان ماشینها اطلاع داشت. در همین راستا تحقیقی برای تعیین میزان قابلیت اطمینان دروگرهای نیشکر استافت مدل 7000 در شرکت کشت و صنعت حکیم فارابی برنامهریزی و اجرا شد. در این تحقیق دروگرها براساس سن کارکرد به سه گروه سنی قدیمی، نیمه‌قدیمی و جدید تقسیم شدند و زمانهای بین خرابیهای آنها برای مدت 400 ساعت ثبت شد. تابع توزیع خرابی و پارامترهای آن برای دروگرها محاسبه شد. نتایج حاصل از تابع توزیع خرابی به‌دست آمده برای دروگرها نشان داد که زمانهای بین خرابی دروگرها دارای توزیع مستقل و شناخته شده بود و در ادامه مشاهده شد که توزیع منطبق بر دادهها ویبول دو پارامتری با پارامتر شکل 50/1 برای دروگرهای قدیمی، 42/1 دروگرهای نیمه‌قدیمی و برای دروگرهای جدیدتر 35/1 بود. همچنین میزان قابلیت اطمینان برای دروگرهای قدیمی، نیمه‌قدیمی و جدید بعد از گذشت 20 ساعت به‌ترتیب 2/56، 3/33 و 9/23 بود. با استفاده از برنامهریزی نگهداری و تعمیرات صحیح میتوان از طریق افزایش عمر مفید دروگرها قابلیت اطمینان دروگرها را افزایش داد و از سوی دیگر هزینههای نگهداری و تعمیرات را کاهش داد.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله