مهدی عباسقلی پور
چکیده
در این تحقیق تلفات برداشت ذرت با کمباین جاندیر مدل 1165 در منطقه مغان در شرایط آب و هوایی مختلف در قالب طرح کرتهای خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. تلفات واحد فرآوری و واحد جمعآوری کمباین در تاریخهای 14، 17 و 20 آبان ماه 1396 و در سه زمان برداشت در طول روز ساعت 10-8، 13-11 و 16-14 با سه تکرار اندازهگیری ...
بیشتر
در این تحقیق تلفات برداشت ذرت با کمباین جاندیر مدل 1165 در منطقه مغان در شرایط آب و هوایی مختلف در قالب طرح کرتهای خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. تلفات واحد فرآوری و واحد جمعآوری کمباین در تاریخهای 14، 17 و 20 آبان ماه 1396 و در سه زمان برداشت در طول روز ساعت 10-8، 13-11 و 16-14 با سه تکرار اندازهگیری شدند. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنیداری را بین تاریخها و زمانهای برداشت در سطح احتمال 5% نشان داد. با توجه به مقایسه میانگینها توسط آزمون دانکن، کمترین تلفات در تاریخ 17 آبان ماه ساعت 16-14 به مقدار 05/10% بود و بیشترین آن مربوط به 20 آبان ساعت 10-8 به مقدار 78/12% اندازهگیری شد. رطوبت بالای هوا و پایین بودن دمای هوا از دلایل افزایش تلفات بود. در ادامه تحقیق با توجه به تاثیر زمان برداشت در میزان تلفات، برای پیشبینی مناسبترین زمان برداشت اقدام به طراحی یک سیستم خبره فازی گردید که در آن تلفات واحد فرآوری، واحد جمعآوری و رطوبت هوا بهعنوان ورودیهای سیستم و زمان برداشت بهعنوان خروجی آن در نظر گرفته شد. برای ایجاد سیستم خبره فازی از موتور استنتاج ممدانی با فازیساز منفرد و غیرفازیساز میانگین مراکز استفاده شد. ضریب تبیین 98/0 نشاندهنده همبستگی زیاد نتایج پیشبینی بهترین زمان برداشت با مقادیر اندازهگیری شده بود. بنابراین سیستم فازی طراحی شده با دقت بالایی زمان برداشت ذرت را پیشبینی میکند.
محمدرضا مستوفی سرکاری
چکیده
برداشت ذرت با کمباین دارای تلفاتی است. این تلفات منجر به کاهش سود میگردد. اگرچه نمی توان تلفات را به صفر رساند ولی میتوان آنرا در حد قابل قبولی کنترل نمود. در این تحقیق با استفاده از یک روش استاندارد (ASAE S396.2) مقدار افت در قسمتهای مختلف کمباین اندازه گیری و مورد ارزیابی قرار گرفته و سپس راهکارهائی به منظور کاهش افت ها و تلفات ارائه ...
بیشتر
برداشت ذرت با کمباین دارای تلفاتی است. این تلفات منجر به کاهش سود میگردد. اگرچه نمی توان تلفات را به صفر رساند ولی میتوان آنرا در حد قابل قبولی کنترل نمود. در این تحقیق با استفاده از یک روش استاندارد (ASAE S396.2) مقدار افت در قسمتهای مختلف کمباین اندازه گیری و مورد ارزیابی قرار گرفته و سپس راهکارهائی به منظور کاهش افت ها و تلفات ارائه میگردد. تلفات برداشت به دو دسته قبل از برداشت (طبیعی) و حین برداشت که شامل افت خوشه در دماغه، افت دانه در دماغه، افت قسمت کوبش و نهایتاً افت قسمت جدا کننده میباشند، تقسیم میشود. این تحقیق در منطقه قزوین در زمین زارع که غالب کشت ذرت دانه ای میباشد به انجام رسید. بررسی های زراعی مربوط به صفات عملکرد و اجزاء آن مانند ارتفاع بوته، بلال، تعداد برگ، قطر بلال، قطر چوب بلال و تعداد بلال بصورت تصادفی در چند نقطه مزرعه در سطح مشخص برداشت انجام گرفت. کلیه تلفات در قالب سه تیمار اصلی مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارها عبارتند از: میزان رطوبت محصول قبل از برداشت 19 درصد، 23 درصد و 27 درصد، سرعت پیشروی کمباین 8/0، 2/1 و 6/1 متر بر ثانیه و سرعت سیلندر کوبنده400 ، 600 و 800 دور بر دقیقه. تیمارها با طرح آزمایشی کرتهای دو بار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج بررسیهای سال اول و دوم نشان داد که مناسبترین سطح رطوبت دانه هنگام برداشت 23 درصد، سرعت کوبنده 400 دور بر دقیقه و سرعت پیشروی کمباین 2/1 متر بر ثانیه بودند که پائین ترین افت کلی دانه به ترتیب 55/1، 65/2 و 34/2 درصد حاصل گردید. دلایل دیگری از قبیل عدم مهارت کافی راننده در تنظیم و کاربرد صحیح کمباین برای برداشت، انجام نشدن بموقع عملیات کاشت و برداشت محصول در رطوبت ناصحیح و یکنواخت نبودن رطوبت دانه در قسمتهای مختلف مزرعه باعث افتهای زیادی میشود که با راهکارهای ارائه شده قابل کنترل میباشند.
