طراحی و ساخت
محمود صفری؛ پدرام قیاسی؛ عباس روحانی
چکیده
در ایران هرساله بیش از50 هزار هکتار آفتابگردان روغنی و آجیلی، کشت می‌شود. به علت سازگار نبودن کمباین‌های غلات موجود در کشور با ویژگی‌های بوته و طبق آفتابگردان، مقدار زیادی دانه توسط کمباین تلف می‌شود. لذا، هم‌اکنون برداشت آن به‌صورت دستی انجام می‌شود. برداشت دستی باعث افزایش مشقت‌های کارگری، انرژی مصرفی و هزینه تولید گردیده است. ...
بیشتر
در ایران هرساله بیش از50 هزار هکتار آفتابگردان روغنی و آجیلی، کشت می‌شود. به علت سازگار نبودن کمباین‌های غلات موجود در کشور با ویژگی‌های بوته و طبق آفتابگردان، مقدار زیادی دانه توسط کمباین تلف می‌شود. لذا، هم‌اکنون برداشت آن به‌صورت دستی انجام می‌شود. برداشت دستی باعث افزایش مشقت‌های کارگری، انرژی مصرفی و هزینه تولید گردیده است. در این تحقیق، به‌منظور برداشت مکانیزه این محصول، اصلاحاتی بر روی هد موجود کمباین غلات (جاندیر 1055)، اعمال گردید تا بتوان با آن عملیات برداشت، کوبش و بوجاری آفتابگردان را به‌طور هم‌زمان انجام داد. پس از طراحی و ساخت الحاقیه، هد به‌سازی‌شده در شرایط مزرعه، ارزیابی و با روش‌های برداشت مرسوم مقایسه شد. ارزیابی مزرعه‌ای هد به‌سازی‌شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بود. تیمارها شامل: 1) برداشت توسط کمباین غلات مجهز به هد اصلاح‌شده، 2) برداشت توسط کمباین غلات مجهز به قایقی و 3) برداشت به روش دستی بود. در هرکدام از تیمارهای ماشینی، واحدهای کوبنده و تمیزکننده به‌منظور برداشت آفتابگردان تنظیم گردید. نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر تلفات کمباینی، ظرفیت مزرعه‌ای و هزینه‌های برداشت، اختلاف معنی‌داری در سطح 5% وجود دارد. در کمباین اصلاح‌شده، کمباین شیراز و روش دستی، تلفات کمباینی به‌ترتیب 0.72، 4.85 و 6 درصد، ظرفیت مزرعه‌ای به‌ترتیب 1.2، 1.13 و 0.12 هکتار بر ساعت و نسبت سود به هزینه به‌ترتیب 13.97، 13.3 و 3.01 بود. بین تیمارها از نظر افت طبیعی و درصد خلوص اختلاف معنی‌داری در سطح 5% وجود نداشت. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، به دلیل پایین بودن تلفات، ظرفیت مزرعه‌ای مناسب و هزینه برداشت پایین، استفاده از کمباین جاندیر 1055 مجهز به هد اصلاح‌شده برای برداشت آفتابگردان روغنی قابل‌توصیه است.
ایرج اله دادی؛ حسین اورکی؛ فتانه پرهیزکار خاجانی
چکیده
به‌منظور ارزیابی تاثیر تنش کمبود آب بر ویژگی‌های فیزیکی دانه ارقام آفتابگردان، آزمایشی روی چهار رقم آذرگل، آلستار، هایسان 33 و هایسان 25 در سه سطح آبیاری (پس از 50، 100 و 150 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) اجرا گردید. نمونه گیری تصادفی در پایان فصل رشد و بر اساس 13 درصد رطوبت دانه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد بیشترین طول، ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی تاثیر تنش کمبود آب بر ویژگی‌های فیزیکی دانه ارقام آفتابگردان، آزمایشی روی چهار رقم آذرگل، آلستار، هایسان 33 و هایسان 25 در سه سطح آبیاری (پس از 50، 100 و 150 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) اجرا گردید. نمونه گیری تصادفی در پایان فصل رشد و بر اساس 13 درصد رطوبت دانه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد بیشترین طول، عرض و ضخامت دانه در رژیم آبیاری بعد از 50 میلی‌متر تبخیر به دست آمد و تیمارهای مواجه با تنش کم آبی (آبیاری محدود بعد از 100 و 150 میلی‌متر تبخیر) به ترتیب باعث کاهش 15 و 24 درصد طول، 18 و 35 درصد عرض و 17 و 30 درصد ضخامت دانه گردیدند. بنابراین عرض دانه در مقایسه با طول و ضخامت دانه حساسیت بیشتری به سطوح تنش کمبود آب داشت. در بین ارقام مورد مطالعه بیشترین طول، عرض و ضخامت دانه متعلق به رقم آلستار بود. همچنین در تمام سطوح آبیاری رقم آلستار دارای بیشترین وزن دانه بود که از این لحاظ در آبیاری نرمال (پس از 50 میلی‌متر تبخیر) با رقم هایسان 25 اختلاف معنی‌داری نداشت. بنابراین رقم زودرس آلستار در شرایط آبیاری نرمال و محدود از نظر وزن و ویژگی‌های فیزیکی دانه تحمل بیشتری به شرایط کم آبی داشته است.
